Bij mij in de klas hangt altijd een hoepel aan het plafond. Aan die hoepel de foto’s van de kinderen uit mijn groep. Ieder kind heeft een kaartje in dezelfde kleur en van hetzelfde formaat waarop de foto is geplakt en op de achterkant van de foto heeft ieder kind de eigen naam en een kwaliteit van zichzelf geschreven. Met een touwtje zijn de kaartjes aan de hoepel gehangen en zo vormen ze samen een mobiel. En natuurlijk hangt er ook van mij, als hun juf een kaartje aan de hoepel. We vormen samen immers een groep, de een kan niet zonder de ander.
Symbool voor verbinding
De hoepel – geen begin en geen einde – is een prachtig symbool voor de verbinding die je met elkaar aangaat in een groep met allemaal verschillende leerlingen. Allemaal anders en we horen bij elkaar, met onze kwaliteiten.
De mobiel hangt eigenlijk nooit stil. Als een kaartje in beweging is, volgen de andere kaartjes. Een mooi symbool over hoe de dynamieken in de klas zijn: is er een leerling die verdrietig of boos of blij de klas in komt dan geeft dat een reactie bij andere leerlingen, beweging, onrust. Komt er een nieuwe leerling bij in de loop van het schooljaar dan moet er een plekje aan de hoepel worden gezocht en een kaartje bij worden gehangen. De hele mobiel is volop in beweging, zoals ook de hele groep, het hele systeem reageert op de nieuwe leerling. En na een tijdje komt er weer balans, rust in de hoepel, rust in de klas.
Foto: Rudy van der Noord